Слепченскиот манастир отсекогаш бил чувар на словенската писменост, и во тоа древно светилиште на најдејствителен начин продолжила  Кирилометодиевата духовна дејност за просветување на словенскиот род. За ова сведочат безбројните зачувани ракописи, почнувајќи од 11 век, кои се пишувани од различни генерации на монаси, а верификувани со непроценлива вредност, како по содржина, така и по изведба, калиграфија, корици, орнаментика, украсни иницијали, а денес ги красат странските библиотеки и музеи, пред се во Русија, Бугарија, Украина, Србија, Хрватска, Света Гора.

Кондак 1
Избрана од предвечниот Цар Богоотроковице Марие, на Ангелите и луѓето Царице, која си пристапила тогаш во храмот Господов во Светињата на Светиите, за девствено вневестување со својот Женик Небесен воспитувајќи се во Божјото Живеалиште, достојно поклонение усрдно Тебе Ти принесуваме. Ти пак, како многумоќна Застапничка наша, од сите беди и жалости ослободи нe', со љубов и умиление Тебе да Ти повикуваме:

Радувај се, Богоизбрано Девојче, со воведувањето во храмот дверите рајски ни ги отвори!

Тивко ветре нѝ испраќаш
очи сонливи да нѝ размрдаш,
од зачмаеност не' подигнуваш
насмевка од небо нѝ подаруваш.

   Прашањето на езотеризам на религијата има првостепено значање за нашите современици, не само затоа што пазарот на книги е опсипан со мноштво окултна литература  која претендира на езотеризам -некакви тајни знаења, вообичаено нарекувани древна мудрост, туку во погoлема мера поради тоа што правилното решение на ова проблематика дава можност подлабоко и подобро да се сфати, протолкува и процени учењето на Православната Црква.

Кондак 1
Избрано и прекрасно избавување нам ни се дарува, со Твојата чесна икона, Владичице, бидејќи оние кои топло се молат пред неа ги избавуваш од вечна пропаст. Затоа благодарно пеење Ти принесуваат Твоите слуги, со умиление воскликнувајќи:
Радувај се, благодатна Богородице Дево, Спасителке на сите кои пропаѓаат!

...

Господи, Господи,
заштити, спаси и помилуј,
со Крстот Твој умудрувај,
и од падови подигнувај.

Чиниш се приземји

ластовичка една или множини

долетале, пред очи се укотвиле,

и од градиве впиле.

Имав прилика во мојот живот да сретнувам луѓе кои живееја во атмосфера на некакво постојано чудо, како физичките закони, немоќите на човечкото тело, страстите, што ја колебаат душата, да не постојат, како, ако го кажеме тоа описно, за нив да немаше земјина тежа. Таков човек беше Анастасија, која народот ја викаше „Анастасија која седи“. Таа со луѓето зборуваше во приказни и загатки, но тоа што таа го кажуваше секогаш се остваруваше. Нејзините подвизи ги надминуваат човечките сили, како подвизите на древните столпници.

Очи се исправија во рамнина,
Раце останаа празни покрај тело
Здогледаа мисли во близина,
Допир кој доаѓа од врело.

Солзи на допир одговорија
Вода потребна брашно да се накваси,
Се создаде тесто за душа човечка
Виор од благодат испразни мисли.