Личноста почнува да зрее во осаменоста, во празнината. Човекот сфаќа дека се раѓа и умира сам. Останува сам и празен насреде овој свет. Во таа празнина почнува да гледа во себе, да слуша еден тивок глас, да ги гледа своите мисли во длабочините на срцето, да ја бара границата на своето битие… И тогаш, во таа длабока самост во себе тој открива очигледна бескрајност на постоењето, еден микрокосмос кој е честичка од севселенскиот миг на некоја вечност… И почнува таа празнина да се исполнува, да се осмислува со миговни тајни на нешто Велико и непознато.

Голем придонес е направен со организираните истражувања на дејците од културата, историјата, писменоста, поезијата, археологијата (сакрална и рурална) и уметноста, со една поширока хронологија, претставувајќи повеќе сегменти од постарата и поновата историја на Демирхисарското црковно и духовно културно наследство, по повод јубилејот, 1000-годишнината на манастирот Св. Јован Претеча, Слепче и Демир Хисар.

Духовен дневник на Св. маченичка Александра Фјодоровна Романова од 1917 година

,,Секое срце треба да биде мала градина. Таа треба секогаш да биде исчистена од каколот и да биде преполна со прекрасни растенија и цвеќиња. Градинарското катче насекаде е убаво, не само по себе, туку затоа што донесува радост на сите кои го гледаат... На Бога Му е угодно нашите животи да ги направиме такви што тие од мракот да го искупат она што не опкружува и да го преобразат во нешто пречудесно..."

The real “Etudes of Russian iconography” rose in the days of the great
world war and were completed in the days of the Russian revolution.
The first two were issued in the form of separate brochures, and the
last one appeared in “Russian thought” (January, 1918).

      Вистинските „Етиди по руски иконопис“ возникнаа во деновите на големата светска војна и беа завршени во деновите на руската револуција. Првите две беа издадени во форма на одделни брошури, а последната се појави во „Руска мисла“ (јануар, 1918 година). 

Само во периодот од 1 до 20 март 1995 година на улиците и во депониите на Нови Сад и на Лесковец пред очите на јавноста, од глад или поради напуштеност, умреле пет новороденчиња и бебиња. Колку неродени умреле - знае само Бог...
Каква е иднината на народот кој својата благосостојба ја гради на легализирање на смртта на своите потомци, дозволувајќи им на жените да ја претвораат својата утроба во "кланица на неродени деца?

Свети Теофан го посветил целиот земен живот на барањето на патот кон вечниот живот. Во своите дела тој им го покажал тој пат и на своите современици и понатамошните генерации.
Во своето опширно дело епископот Теофан се пројавува како значаен егзегет, морален учител и богослов на Руската Православна Црква. Според содржината, неговите дела можат да се разделат на три вида: морално - поучни, егзегетски и преведувачки.